ஆர்ஆர்ஆர் – விமர்சனம்

தெலுங்கு மண்ணில் இந்திய சுதந்திரத்துக்காக ஆயுதம் ஏந்தி போராடிய அல்லூரி சீதாராம ராஜூ மற்றும் கொமரம் பீம் ஆகியோர் ஒரே காலகட்டத்தில் இருந்தால் எப்படி இருக்கும் என்ற கற்பனை திறனோடு எடுக்கப்பட்ட ஒரு திரைப்படம். அவர்களின் போராட்ட வாழ்க்கை வரலாற்றை எடுக்காமல் அவர்களின் பெயரை மட்டும் வைத்து ஒரு கமர்ஷியல் படமாக சினிமாவாக எடுத்துள்ளார் இயக்குநர் ராஜமவுலி.

படத்தின் கதை 1920-களில் நடப்பது போன்ற கதைக்களம் ஆந்திரா காடுப்பகுதியில் ஒரு பழங்குடி சிறுமியை அடிமையாக கடத்தி டில்லி செல்கிறார் டில்லி கவர்னரின் மனைவி. தங்கள் இன சிறுமியை கொண்டுவர ஜூனியர் என்.டி.ஆர். தலைமையில் ஒரு குழு டில்லி செல்கிறது. அதே டில்லியில் ஆங்கிலேயர் ஆட்சியியாளர்களிடம் போலீஸ் வேலையில் இருப்பவர் ராம்சரண்.

அடிமையாக கடத்தி வந்த சிறுமியை மீட்க சிலர் டில்லி வந்துள்ள தகவல் டில்லி கவர்னருக்கு தெரிய வருகிறது. என்.டி.ஆரை பிடிப்பவர்களுக்கு சிறப்பு அதிகாரி பதவி வழங்கப்படும் என டில்லி கவர்னர் அறிவிக்கிறார். ஒரு கட்டத்தில் என்.டி.ஆரை டில்லி கவர்னரிடம் பிடித்துக்கொடுத்து தான் விரும்பிய அந்த பதவியையும் வாங்குகிறார் ராம்சரண். பின்னர் என்.டி.ஆர் செய்த குற்றதுக்கு தூக்கு தண்டனை வழங்கப்படுகிறது. ஆனால் ராம்சரண் என்.டி.ஆரை அந்த தூக்கு தண்ட்னையிலிருந்து தப்பிக்க வைக்கிறாரெதர்க்கு ராம்சரண் தப்பிக்க வைதார் என்ன காரணம் என்பதுதான் படத்தின் மீதிக்கதை.

ஜூனியர் என்.டி.ஆர். – ராம்சரண் இருவருமே அவர்களின் வேடங்களை போட்டி போட்டு நடித்துள்ளனர். அந்த கதாப்பாத்திரத்துக்கு இருவருமே மிக சரியான தேர்வு. இருவரில் யாருகு அதிக பெயர் கிடைக்கும் யார் முதலிடம் பிடிப்பார் என்ற நம்மால் கூற முடியாத அளவிற்கு இருவரின் நடிப்பு நம்மை வியக்க வைக்கிறது.

கிட்டத்தட்ட 3 மணி நேரம் ஓடும் திரைப்படம் என்.டி.ஆர் மற்றும் ராம்சரண் இருவரை சுற்றி மட்டுமே நகர்வதால் மற்ற கதாப்பாத்திரங்களுக்கு வேலையில்லாமல் போய்விட்டது. ராம்சரண் காதலியாக சிறப்பு தோற்றத்தில் வரும் ஆலியா பட் மொத்தமாகவே 10 நிமிடங்கள் மட்டுமே இவரின் திரை.